Przepisy przejściowe i końcowe

rozdział 11 ustawa prawo budowlane

W rozdziale 11 Ustawy Prawo budowlane określono zasady postępowania wobec spraw, które zostały wszczęte przed jej wejściem w życie oraz jeszcze nie zakończone decyzją ostateczną. W rozdziale zawarto również informacje o uznawaniu dotychczasowych uprawnień budowlanych, w kontekście aktualnych zapisów prawnych. Ustawodawca podał również datę, kiedy ustawa Prawo budowlane weszła w życie oraz od kiedy istniejące przepisy dotychczas regulujące jej zakres przestały obowiązywać.

Rozdział 11 – Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 103 Sprawy wszczęte wcześniej

  1. Do spraw wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, a niezakończonych decyzją ostateczną, stosuje się przepisy ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
  2. Przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe.
  3. Właściwość organów do załatwiania spraw, o których mowa w ust. 1, określa się na podstawie przepisów ustawy.

Art. 104 Dotychczasowe uprawnienia

Osoby, które, przed dniem wejścia w życie ustawy, uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie.

Art. 105 Sytuacje szczególne

  1. Decyzje o dopuszczeniu do powszechnego stosowania w budownictwie nowych materiałów budowlanych, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, pozostają w mocy w dotychczasowym zakresie.

2.(pominięty)

Art. 106 (pominięty)

Art. 107 Derogacja

  1. Traci moc ustawa z dnia 24 października 1974 r. – Prawo budowlane (Dz.U. poz. 229, z późn. zm.), z zastrzeżeniem art. 103 ust. 2.

2.(pominięty)

Art. 108 Wejście w życie

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.

Odnośnik Niniejsza ustawa wdraża postanowienia następujących dyrektyw Unii Europejskiej:

1)  dyrektywy Rady 92/57/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie wdrożenia minimalnych wymagań bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na tymczasowych lub ruchomych budowach (ósma szczegółowa dyrektywa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) (Dz.Urz. WE L 245 z 26.08.1992, str. 6; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 71);

2)  częściowo dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/31/UE z dnia 19 maja 2010 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dz.Urz. UE L 153 z 18.06.2010, str. 13);

3)  częściowo dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz.Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 16, z późn. zm.).

Opublikowano
Umieszczono w kategoriach: Rozdziały

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *